ayun ayun...
after kong masaktan at maghintay...
kahit mukha na akong tanga...
nagtatry na akong maka pag move on...
totoong mahirap...
as in mahirap...
pero kailangan na talaga...
kahit masama, naghanap ako ng diversion, effective naman..
as of now, di ko na sya madalas maisip..
pero sa di maipaliwanag na kadahilanan, may mga panaginip
akong natatandaan, kung saan aking syang napagmamasdan..
nakangiti't hawak ang aking kamay..
masayang nakikipag kwentuhan...
di ko din alam kung bakit...
pero di ko din maintindihan, ang panaginip ba'y may kinalaman sa
realidad? kabaligtaran o katuparan?
maaring sa aking pagising pinipilit kong di sya ang aking isipin..
ngunit ang katotohana'y sa aking pagtulog aking sya'y hinahanap...
ok lang.. siguro.. darating din ang araw.. kahit sa panaginip ko..
wala na ang larawan ng kanyang mukha.. at sa pagising ko..
wala na din ang sakit na aking nararamdaman twing sya'y aking makikita..
kaya yan... kaya... kaya.... i really have to move on..
(hahaha... sabay ganun...) thanks sa mga tulong ng mga kapatid ko
at ilang kaibigan... unti unti.... makakaya na to...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
hi winter... maging book lover ka kaya para madivert ka
hahahahahaha......
pis! :-)
Bakit.. BOOK LOVER ka ba Anonymous?
bwahahahaha..
kakalungkot naman..
-kenji
Post a Comment